Begin van het interview

 

Bill Ryan: Dit is Bill Ryan van Project Camelot en het is vrijdag 21 november [2008]. Ik ben blij om Jim Humble te ontmoeten. Jim!

Jim Humble: Met genoegen.

BR: Het is geweldig om een man te ontmoeten met een goede smaak voor hoofddeksels. [lachen] We zitten hier in het Zuiden van Duitsland in Sasbachwalden op een conferentie, waar Jim over een paar uur gaat spreken. Je bent zojuist met het vliegtuig uit Mexico aangekomen, denk ik?

JH: Hermosillo, Mexico.

BR: Een paar dagen geleden.

JH: Ja.

BR: Nou, Jim, het is duidelijk, dat je een uitzonderlijk leven hebt geleid. Wat is je achtergrond? Wat heeft je ertoe gebracht om naar Guyana te gaan? Je ging zoeken? Ging het om goud?

JH: Ik zocht naar goud. Ja.

BR: Neem ons dan eens snel mee door je leven en je opleiding en hoe je in Guyana terecht kwam.

JH: Nou, ik begon als het ware in de luchtvaartindustrie en... ik begon als technicus in de luchtvaartindustrie. En zoals de dingen liepen werd ik een ingenieur zonder diploma, een onderzoeksingenieur van het luchtruim. Ik ontwikkelde testen voor de atoombom en ik...

BR: Atoombom?

JH: Atoombom.

BR: Testen voor atoombommen?

JH: Atoombomtesten. Ik werkte aan intercontinentale ballistische raketten en het opwekken van energie uit plasma. Ja, ik zat op het juiste moment op de juiste plek. En in die dagen... ik was in staat om de eerste computergestuurde machine aan te sluiten bij Hughes Aircraft Company in de Verenigde Staten.

Nou weet je, ik heb daar een aantal jaren geluk gehad door aan een aantal verschillende projecten in de randgebieden van de wetenschap te kunnen werken. En ik vond het te gek [lacht] om aan die verschillende projecten te werken.

Maar de Koude Oorlog kwam tot een eind en de ruimtevaartindustrie kwam ook zo ongeveer aan zijn eind. En daarom ging ik in de mijnbouw. Ik was geïnteresseerd in mijnbouw -- het delven van goud natuurlijk, want ik dacht, dat ik met het delven van goud groot geld kon maken. Ik was zoals veel van die jongens. Ik dacht, Ze hebben daar niet al dat goud weggehaald. Ik ga er gewoon naartoe en haal een berg voor mezelf op. Weet je wel.

Dus ik begon te delven en kwam er snel achter, dat ze wel degellijk al dat goud daar hadden weggehaald.

Maar in het proces van het delven ging ik met diverse verschillende mijnbouwtechnieken werken. Ik schreef vijf boeken over het verbeteren van de mijnbouw, vooral het verbeteren van het delven naar goud, over de verschillende manieren van logen.

Ik schreef over manieren om geen kwik te hoeven gebruiken. Veel mijnbouw gebruikte tot die tijd nog kwik, maar ik schreef een boek over een veilig gebruik van kwik. En daarna schreef ik een boek over een manier, waarop je helemaal geen kwik meer hoeft te gebruiken. [lacht] En zo ongeveer kwam ik terecht in...

Ik ontwikkelde nieuwe technieken voor het winnen van goud. Ik kon de jungle ingaan en goud winnen, dat ze eerder hadden laten liggen, want ik kon met mijn bijzondere techniek de zeer, zeer kleine gouddeeltjes vinden. Mijn techniek maakt alleen gebruik van water zonder een grove invloed op het milieu achter te laten, want bij deze techniek worden geen chemicaliën gebruikt. Niet alleen dat, maar het werkt beter en een stuk goedkoper dan de chemische methoden, die ze nu gebruiken.

Maar degenen, die chemische methoden gebruiken, willen er liever niet over praten. Het is dus niet gemakkelijk te verkopen. Zo gaat dat met veel dingen. Ze willen niet veranderen, weet je wel. Mensen doen iets en willen de manier, waarop ze het doen, niet veranderen.

BR: Dus je tweede carrière heeft veel interessante overeenkomsten met je derde carrière, waarbij de figuren met gevestigde belangen alleen de meer giftige en ineffectieve benadering willen blijven volgen.

JH: Dat klopt. Er zijn veel overeenkomsten en het zou voor de mijnbouw echt heel goed zijn om deze methode te gebruiken. Het is veel goedkoper en gemakkelijker te installeren. Maar wanneer je een miljard dollars in een bepaalde methode hebt geïnvesteerd, ligt het niet voor de hand, dat je het even verandert, weet je wel. Dat doet men over het algemeen niet. En daarom maak ik me er niet erg druk om.

BR: Had je in je eerste loopbaan in de ruimtevaart niet iets te maken met de Maanmodule? Of de Maanlander?

JH: In die tijd werkte ik op de General Motors Defense Research Laboratories in Santa Barbara. Ze hadden daar het Maanvoertuig klaargezet om het op het ruimteschip te zetten, dat naar de maan ging natuurlijk. Maar binnenin waren een paar onderdelen defect. Ik weet het niet, het was een luttel klein ongelukje; er waren een paar kabels gebroken en zo. En ik was toevallig een electrotechnicus. En dat wisten ze, dus ze belden me op en lieten me het Maanvoertuig repareren. [lachen]

Op die manier kwam ik daar te werken. Het was wel interessant, wat ze daar aan het doen waren. Maar gingen ze naar de maan, of niet? Ik weet het niet [lacht]... of ze het tot de maan hebben gebracht, of dat ze naar de bergen in de woestijn zijn geweest. Maar ik neem aan, dat ze het tot de maan hebben gebracht.

BR: We hebben van één van onze klokkenluiders gehoord, dat beide verhalen juist zijn; dat sommige missies naar de maan gingen en andere niet. Sommige foto's waren echt en andere niet. Het is echt een assortiment.

JH: Ja, dat is waar. Ik herinner me die vlag, weet je wel, die stond te wapperen. [lachen] Dus je bent nooit... er was natuurlijk geen wind op de maan, dus die vlag had nooit kunnen staan wapperen.

BR: Er waren allerlei soorten dingen, een dradenkruis achter het optische beeld, buitensporige dingen. Zei je niet, dat je in de ruimte werkte met een collega, die een gegeven moment iets interessants zag?

JH: Nou, ja inderdaad. Ik had een vriend die bij JPL werkte, Jet Propulsion Laboratory, dat in die tijd al het maanwerk deed. Hij was ontwerper en had, nou ja, hij had het recht om al die verschillende, geheime documenten in te zien om er materiaal voor zijn tekeningen uit te halen, ongeacht waarmee hij bezig was.

BR: Hij had een bevoegdheid.

JH: Hij had de bevoegdheid, ja. Dus hij liep een keer door de bestanden heen en trof die foto van 8 x 10 aan, waarop een ruimtestation te zien was aan de achterzijde van de maan. Het was zo ver van de maan verwijderd, dat je het station nog kon zien en dat je ook nog zag, dat het de maan was.

Het werd hem duidelijk, dat dit niet het type constructie was, dat de Verenigde Staten zou bouwen. Met andere woorden, het was niet het type constructie, dat JPL zou maken, want die kende hij allemaal. Hij ontwierp dat soort dingen, dus hij wist wat JPL wel maakte en niet maakte. Maar de constructie, die hij op de maan zag, was volkomen vreemd aan die van de Aarde.

BR: En toen zei hij tegen je, Hé, Jim. Kijk eens wat ik hier heb gevonden...

JH: Ja, dat klopt. Hij heeft het me niet laten zien. Hij bracht het niet naar buiten. Hij vertelde het me. Hij vertelde me erover en legde het op dat moment uit.

BR: Dat is een heel interessant verhaal. Ze moeten eens een film van je leven maken. [lachen] Dat zou een mooi verhaal worden. Je hebt daar verscheidenen carrières gehad, nietwaar?

JH: Nou, ik weet niet of dat interessant zou worden, maar het zou heel interessant voor mezelf zijn. [lacht]

BR: Nu zou het mooi zijn... Ik weet dat er een enorm verhaal is, dat je eerder hebt verteld. Maar voor degenen, die niet met je werk op de hoogte zijn, kun je misschien een korte samenvatting van je ontdekking geven, voor zover ontdekking het juiste woord is, namelijk Miracle Mineral Supplement, dat in de hele wereld bekend staat als MMS -- wat het doet en hoe je ertoe bent gekomen om het te ontwikkelen.

JH: Nou, ik was goudzoeker in Latijns-Amerika, waar een paar van mijn mannen malaria kregen. We zaten een flink eind in de jungle en we konden niet aan malariamedicijnen komen. We hadden niet gedacht, dat er in dat gebied malaria zou heersen. Dus we hadden geen medicijnen bij ons.

Ik had een paar koeriers naar een nabijgelegen mijn gestuurd. Maar het kostte een dag om er te komen en een dag om terug te keren. Dat is veel tijd, als je vreselijk ziek bent zonder malariamedicijn. Deze jongens waren echt heel erg ziek.

Toen vroeg ik hen, of ze mijn waterzuiveringsdruppels wilden proberen. Die had ik meegenomen. Ze zeiden, dat ze bereid waren alles te proberen.

Ze waren heel ziek. Ze vertoonden alle symptomen. Ze lagen in bed en hadden hoge koorts, ze lagen te bibberen, hun gewrichten deden pijn en ze waren misselijk. Ze gaven over. Ze hadden zware hoofdpijn en waren in een slechte conditie.

Dus ik gaf ieder van hen een glas water met een paar druppels zuiveringsvloeistof. Na vier uur waren ze weer op de been en stonden te lachen over hun gevoel van een paar uur eerder. Ze namen die avond een maaltijd zoals gebruikelijk en gingen de volgende ochtend weer aan het werk.

De volgende dag werden er weer een paar ziek. Hetzelfde gebeurde. Ze werden op dezelfde manier tegen malaria behandeld en voelden zich even later weer goed.

Daarna ben ik door de jungle gereisd en heb heel veel mensen in Latijns-Amerika behandeld, dat was in Guyana. Ik raakte in dat deel van het oerwoud goed bekend, omdat ik daar heel veel mensen heb behandeld.

In die tijd werkte het niet altijd. Ik had er nooit eerder mee gewerkt en daarom werkte het niet altijd... Maar toch raakte ik bekend. En uiteindelijk ging ik naar de stad en begon mensen in de stad te behandelen. Maar dat had ik niet moeten doen. De overheid hield me toen tegen.

BR: De regering van Guyana.

JH: De regering in Guyana hield me tegen, want er gingen zich diverse Amerikaanse farmaceutische bedrijven mee bemoeien, die tegen hen zeiden, dat ze geen medicijnen meer naar het lokale ziekenhuis zouden sturen, als ze "die vent met zijn malariakuur" niet zouden tegenhouden.

De reden waarom ik dat weet is, omdat ik een vriend had gekregen, toen ik daar voor het eerst was, die rechtstreeks onder de president van het land stond. Hij vertelde me, wat er was gebeurd en dat ze geen andere keus hadden dan mij te stoppen, want ze konden zich een ziekenhuis zonder medicijnen niet veroorloven. Dus dat was de situatie.

BR: Hm hm.

JH: In ieder geval ging ik terug naar de Verenigde Staten en ging proberen te achterhalen wat erin zat, dat malaria genas. Eindelijk realiseerde ik me... Ik gebruikte een oplossing, die in alle reformzaken en gezondheidswinkels in de Verenigde Staten wordt verkocht en die al 75 jaar op de plank in gezondheidswinkels had gestaan. Het heet gestabiliseerde zuurstof.

Dus dat gebruikte ik, gestabiliseerde zuurstof. Ik begon ermee te werken. Ik stuurde het naar vrienden, die ik in Afrika had gekregen en die het uitprobeerden op mensen met malaria. Ze vertelden me per email hoe het werkte. Op die manier hebben ze veel mensen genezen.

Gedurende dat proces werkte ik manieren uit om het steeds beter te laten werken. Uiteindelijk kwamen we op het punt, waarop het iedereen genas, die ze behandelden. Niemand uitgezonderd. Dus tot dat moment had ik niet in de gaten, dat het nog beter had gekund. Daarom ben ik er op dezelfde manier mee doorgegaan.

Welnu, er is gestabiliseerde zuurstof gebruikt en mensen spraken over zuurstof en hoe geweldig het was om zuurstof en gestabiliseerde zuurstof te hebben. Je vindt het in boeken en op het internet, enzovoort.

Maar een feit is, dat er geen bruikbare zuurstof in gestabiliseerde zuurstof aanwezig is. Het is chloordioxide, dat in gestabiliseerde zuurstof beschikbaar is, maar er is geen zuurstof beschikbaar. Ze zijn dus al die tijd in de war gebracht. Dat zou een van de redenen kunnen zijn, waarom het nooit echt is ontwikkeld in een... middel, dat werkelijk alles geneest.

Het was echter wel de basis voor de ontwikkeling van Miracle Mineral Supplement van de 21ste eeuw.

BR: En wat je daarna in principe deed, was een krachtiger overdrachtsmechanisme van het chloordioxide uitvinden, dat aanvankelijk door de gestabiliseerde zuurstof werd overgedragen.

JH: Ja. Het bleek heel simpel te zijn, hoewel het me bijna een jaar heeft gekost om het te vinden. Iedere goede chemicus had het waarschijnlijk de eerste dag al gevonden. Mijn chemie was echter beperkt tot metallurgie [metaalkunde] en zo. Veel van de chemie begreep ik niet echt. Daarom heeft het me een poosje gekost om te beseffen, wat ik eraan kon doen. De eenvoud ervan is, dat je gewoon een beetje azijn of citroensap moet toevoegen, waardoor het zuur in de azijn of het citroensap het chloordioxide vrijmaakt. Dat is het werkzame bestanddeel -- chloordioxide. Chloordioxide is echter niet hetzelfde als chloor. Maar iedereen wordt echt heel bang voor chloordioxide, zodra ze de naam horen. Maar het is helemaal niet hetzelfde als chloor. Het creëert niet de chemicaliën, die chloor in het lichaam of in waterzuiveringsystemen vormt. Chloor vormt in praktisch alle waterzuiveringsystemen verscheidene carcinogene, weet je wel, kankerverwekkende chemicaliën. Maar chloordioxide doet dat niet. Chloordioxide is even verschillend van chloor als tafelzout anders is dan chloor. Tafelzout is natriumchloride en daarom is het gemaakt van chloor. Dus chloordioxide is heel iets anders dan chloor en het is zeer, zeer effectief in het lichaam.

BR: Welnu, ik weet iets over zuurstoftherapieën en in het bijzonder over waterstofperoxide. Werkt het op dezelfde manier als waterstofperoxidetherapie?

JH: Nou, het werkt op dezelfde manier, maar het werkt... Het is een minder krachtige oxidant dan waterstofperoxide. Waterstofperioxide oxideert veel dingen, die chloordioxide niet oxideert, waardoor chloordioxide een ideale oxidant voor het lichaam is. Chloordioxide heeft niet de kracht om gezonde cellen in het lichaam te oxideren, of de heilzame bacteriën in het lichaam, of een heleboel weefsels in het lichaam. Terwijl waterstofperoxide een heleboel dingen kan oxideren, kan chloordioxide maar een zeer beperkt aantal zaken oxideren. De beperking is juist zo ideaal. Het oxideert alleen pathogenen. Dat zijn de zaken, die ziekten in je lichaam veroorzaken. Het oxideert alleen de pathogenen. Het oxideert geen heilzame zaken in je lichaam. Je hoeft je er dus geen zorgen over te maken. Er zijn geen bijwerkingen. Er is niets, dat erdoor wordt verergerd. Het verandert in... nadat het zo'n 2, 3, 4 uur in het lichaam heeft gezeten, verandert het in een chloor. Raad eens wat het is? Tafelzout. Het zet zich om in zo'n kleine hoeveelheid chloor, dat je er geen zorgen over hoeft te maken. Het zijn misschien twee of drie korrels tafelzout uit één dosis chloordioxide, dat is alles. Het laat dus niets achter, dat een of ander neveneffect veroorzaakt; er is niets, dat zich opbouwt, waarmee het bijwerkingen kan veroorzaken.

BR: Goed. Nu voor de mensen, die over MMS hebben gehoord, maar die wetenschappelijk niet op de hoogte zijn. Wat kun je redelijkerwijs zeggen over de werkzaamheid. Als je zegt, dat het pathogenen doodt, bedoel je dan, dat het schadelijke virussen en bacteriën doodt?

JH: Dat klopt.

BR: Hoe maakt het die selectie dan?

JH: Pathogenen... De dingen in het lichaam, die ziekten veroorzaken -- pathogenen -- zijn anaerobisch.

Bijna iedereen begrijpt, dat er aerobische en anaerobische bacteriën in het lichaam zitten. De anaerobisch bacteriën, of de anaerobische microörganismen, zijn degenen, die de schade aanrichten. De anaerobische.

De aerobische microörganismen zijn bacteriën, die zuurstof verbruiken. Ze zijn veel sterker. Ze zijn veel sterker dan de anaerobische ziektenverwekkers. Dus de anaerobische microörganismen zijn de jongens, die alle problemen veroorzaken en dat zijn tevens de zwakke broeders. Ze zijn niet sterk.

Ik geef je een voorbeeld om een idee te krijgen. De meeste mensen zijn wel eens in de bossen geweest en hebben schimmels op de bomen zien groeien. Nou, die zijn anearobisch. Je kunt de schimmels van de boom afkloppen, want ze zijn heel zwak. Ze hebben niet de kracht van bomen, die zuurstof gebruiken. Bomen zijn sterk en gezond. Maar schimmels zijn heel, heel zwak.

Zo gaat het ook in je lichaam. De pathogenen, die geen zuurstof gebruiken, zijn heel zwak. Wanneer je chloordioxide in je lichaam opneemt, werkt het als een zwakke oxidant, dus kan het de ziekteverwekkers uitselecteren. Omdat het een zwakke oxidant is, heeft het alleen genoeg kracht om de pathogenen te oxideren.

Er is nog iets anders. Hoewel chloordioxide een veel zwakkere oxidant is dan andere oxidanten, zoals ozon en waterstofperoxide, heeft het -- hoewel het veel zwakker is -- een grotere capaciteit. Het kan nog veel meer oxideren. Het oxideert tweemaal zoveel volume als ozon, of 2,5 keer zoveel als ozon, maar het kan niet zoveel verschillende dingen oxideren als ozon. Het kan alleen een paar dingen oxideren, maar die paar dingen, die het oxideert, oxideert het met een grote kracht.

Chloordioxide is een springstof, niet alleen in grote hoeveelheden, waarin het je hele huis opblaast, maar het is ook explosief in kleine hoeveelheden. Voor de dingen, die het kan oxideren, is het explosief en dat is wat het doet.

En terwijl ik dat tegen je zeg, vertel ik je ook meteen op welke manier het een pathogeen doodt. Het slaat een gat in de celwand. Het gewone antibioticum dat je krijgt, moet precies voor het specifieke pathogeen worden gemaakt, dat het moet doden, want het moet de pathogeen binnengaan en zorgen, dat de celkern niet meer goed werkt.

BR: Hm hm.

JH: Maar chloordioxide slaat een gat in de celwand van een pathogeen. En omdat het een gat in de celwand slaat, kan er met geen mogelijkheid ooit een pathogeen ontstaan, dat een resistentie tegen chloordioxide ontwikkelt -- in tegenstelling tot antibiotica. Welnu, chloordioxide doodt virussen op een iets andere manier. In plaats van de bovenstaande methode, en in plaats van naar binnen te gaan en te proberen de celkern van het virus te doden, voorkomt het de formatie van bepaalde virusproteïnen. En wanneer er geen proteïnen kunnen worden aangemaakt, resulteert dit na een zeer korte periode in de dood of de vernietiging van het virus. Dus het doodt zowel bacteriën als virussen. Het doodt ook schimmels en diverse andere soorten pathogenen, die zich in het lichaam bevinden.

BR: Doodt het ook parasieten?

JH: Het doodt ook parasieten. Het doodt alle soorten parasieten en het doodt ze snel. Want malaria bijvoorbeeld wordt door een parasiet veroorzaakt. Iemand met malaria, die MMS krijgt toegediend, is in vier uur weer beter. Ik bedoel, de ergste ziekte van de mensheid, malaria, is in vier uur genezen. Het is niet, dat we "denken" dat het werkt. Ik heb 2.000 mensen persoonlijk behandeld. En de mensen, die ik heb opgeleid, hebben meer dan 100.000 mensen behandeld. Van de 100.000 mensen zijn er 400 die sterven. Normaal gesproken gaan 400 mensen op de 100.000, die malaria hebben, dood. Maar er werd van de 100.000 geen enkele dode gerapporteerd. Het werkt dus goed met malaria, en dat zijn parasieten. Maar er zijn een heleboel andere parasieten, die we ook hebben behandeld.

BR: Zelfs grote parasieten?

JH: Zelfs grote parasieten. Zelfs wormen.

BR: Echt waar?

JH: Toen we mensen uit de dorpen in Afrika behandelden, kwam er af en toe een kind of een jongen aan, die een heleboel wormen ophoestte, zo... weet je wel, zo groot, dat je hem om een sinaasappel kunt heenleggen. Dus het doodt de grote jongens ook.

BR: Dus dat was in Afrika, waar je het middel tegen malaria uitprobeerde en waar je iemand of een team hebt opgeleid, dat 100.000 mensen heeft genezen?

JH: In Afrika. Ja.

BR: Waar ergens in Afrika?

JH: Nou, dat was in Kenia en Oeganda... sommige waren missionaire, grote missionaire operaties in Kenia en Oeganda. Daarna had ik het materiaal, de MMS, aan jongens meegegeven, die naar Sierra Leone gingen. En daarna heb ik een paar mensen in Tanzania behandeld. En daarna heb ik natuurlijk een aantal mensen in Malawi behandeld. Al die landen liggen in Afrika, als je dat niet wist.

BR: En wat gebeurt er in die landen, wanneer zich het woord verspreidt over een plaag als malaria, die zo gemakkelijk kan worden behandeld?

JH: Nou, er komen over het algemeen veel andere mensen op af. Maar helaas gebeuren er dingen, die de zaken als het ware ophouden. Een paar missionarissen hadden besloten, dat ik kwaadaardig was. En ze vertelden alle andere missionarissen in de buurt, dat ik kwaadaardig was, waardoor de zaken min of meer vertraging opliepen. Ze hielden op MMS te gebruiken en daardoor werden veel mensen, die behandeld wilden worden, niet behandeld.

BR: Want je vormde een bedreiging voor de machtsstructuur.

JH: Misschien was het dat. Ik weet het niet. Ze besloten dat gewoon. Wat er eigenlijk gebeurde was, dat een van de verpleegsters naar me toekwam. Ze had veel pijn in haar hand. En ik legde mijn hand op haar hand en zei, Kun je mijn vingers voelen? Weet je wel? En ze zei, Ja.

Ik zei, Voel mijn vingers. En dat zei ik drie keer.

Toen zei ze, Oh, de pijn trekt weg. Ik voel het tintelen. Weet je.

Toen kwam die missionaris aanrennen en zei, Stop dat! Stop. Stop. En zij... Ik weet het niet. Ze besloot, dat ik kwaadaardig was.

BR: Dat betekent, dat je in feite helende handen hebt tot op zekere hoogte, denk je niet?

JH: Nou, nee. Ik heb een techniek ontwikkeld om door aanraking te genezen. Ik noem het Tastgenezing. De basistheorie van Tastgenezing is, dat je brein alle genezing in je lichaam beheerst. Dus als je de communicatie tussen de hersenen en de plek, die pijn doet, kunt laten toenemen, gaat de genezing sneller. Het kan in enkele minuten genezen zijn... soms, niet altijd, maar dat gebeurt dikwijls.

Het is een beetje zoals Reiki, maar niet echt. Het idee is, dat je pijn in je pols ontwikkelt, die het brein niet prettig vindt. Dus het brein gaat de communicatie afbreken. Hoe erger de pijn, hoe minder communicatie. Dus als je die communicatie kunt verbeteren, gaat de pijn sneller voorbij. Het werkt heel goed. [lacht]

BR: Welke reactie heb je van de orthodox medische wereld gehad? Want de statistieken klinken nogal indrukwekkend.

JH: Nou, het hangt ervan af, waar je ergens zit. In de Verenigde Staten is het medische establishment behoorlijk tegen MMS gekant. Ik had een miljonair, die bereid was zoveel geld te geven, dat hij heel Haïti kon behandelen. Dus ik ging er naartoe met het idee om dat te doen. Ik probeerde met de mensen daar te praten en ik sprak met alle missionarissen daar. Ieder van hen had contact met een arts in de Verenigde Staten. En in alle gevallen belden ze de dokter in de Verenigde Staten, die vervolgens zei, Ik wil er niets mee te maken hebben. Er waren een paar, die enthousiast genoeg waren om het te doen, maar toen hun dokter hen vertelde het niet te doen, hadden ze geen enkele... Dus, het medische establishment in de Verenigde Staten is de laatste paar jaar niet erg ontvankelijk geweest. Maar aan de andere kant, ik zit nu in Mexico. De dokters daar hebben me wel geholpen. Er werd een non-profit burgersamenwerkingsverband opgericht met een aantal artsen, die dit met hun naam onderschrijven. We zijn daar begonnen met klinische proefnemingen op AIDS en hepatitis C en kanker. Die onderzoeken zijn heel goed verlopen. We hebben daar een vent, die hoofd is van het gevangeniswezen. Hij helpt ons ook. Dus we hebben... En het plaatselijke ziekenhuis heeft ons 300 gratis bloedproeven toegezegd. Dus we zijn erop uit gegaan om de plaatselijke Indianen uit diverse stammen daar in de buurt te behandelen. Het is in Mexico veel beter gegaan dan in de Verenigde Staten, hoewel er heel veel flessen MMS in de Verenigde Staten zijn verkocht. Er worden in de Verenigde Staten op dit moment op zijn minst 15.000 flessen per maand verkocht.

BR: Is het je toegestaan om hier voor de camera te zeggen, dat MMS kanker geneest?

JH: Zeker. [lacht] Dat kan ik zeggen. MMS geneest kanker.

BR: Goed. Het is voor een heleboel mensen geweldig om dat te horen. Welke statistieken heb je daarvan, reëel gesproken, voor mensen, die letterlijk voelen, dat hun leven op het spel staat? Maken ze een grote kans?

JH: Wat mij betreft, maken ze een goede kans. Je moet weten, dat ik een paar honderd mensen in Mexico heb behandeld. Een aantal van hen waren kankerpatiënten. Ik heb hen per telefoon behandeld. Als mensen me bellen, stel ik via de telefoon een behandeling samen. Ik heb tenminste 2.000 mensen per telefoon geholpen. En via e-mail heb ik nog eens 4.000 mensen behandeld. Ik heb een stapel verhalen van mensen, die van kanker zijn genezen. Er was een meid daar in Australië met longkanker. De dokter had tegen haar gezegd, Over ongeveer twee weken ga je dood. Ze lag natuurlijk in bed, behalve wanneer mensen haar naar de wc en de badkamer hielpen en zo. Haar arts hoorde iets over MMS en bracht het naar haar toe. Hij zei, Je kunt dit even goed wel als niet innemen. Je gaat toch binnenkort dood. Weet je wel. En ze zei, Natuurlijk, wat maakt het uit. Na 11 dagen stond ze op en liep ze rond. Na 15 dagen pakte ze de auto en reed naar een meertje, waar ze rond het kleine meertje wandelde. En voordat de maand voorbij was, stond ze weer voor de klas les te geven. Op dat moment was ze niet volkomen genezen, maar sinds die tijd is ze natuurlijk wel helemaal genezen. Pas geleden nog, niet langer dan een maand geleden kreeg de oom van een vriend, die met mij in Mexico werkt, kanker. Hij werd slechter en slechter en lag uiteindelijk in bed. Het was kanker van de pancreas. Dus hij zei, Ik wil mijn oom gaan behandelen. En ik zei, Natuurlijk, ga je oom behandelen. Dus hij stapt op het vliegtuig en gaat naar een andere stad in Mexico, waar zijn oom woonde. Zijn oom lag in bed en was helemaal terneergeslagen. Je kon amper met hem spreken. Maar hij zegt tegen hem, Hier, ik ga je wat spul geven om in te nemen. Hij overhandigde hem het spul en zei, Drink op. [lacht] Daarna voerde hij een volledig protocol uit, dat wij gebruiken, waarbij hij de MMS op zijn huid aanbracht en een aantal andere dingen deed. De volgende ochtend stapte hij uit bed en liep een beetje rond. Op de derde dag hield hij op met het innemen van zijn pijntabletten. En dat is over het algemeen echt een goed teken. Wat bijna altijd, bijna altijd gebeurt met kankerpatiënten is, dat ze binnen 2 tot 3 dagen ophouden met hun pijntabletten. Dus hij liet zijn pijntabletten achterwege. Tegen het eind van de week had hij het erover om weer aan het werk te gaan. Toen ik vertrok uit Mexico, was hij nog niet helemaal genezen, maar die vent was opgestaan en leefde zijn leven tenminste weer.

BR: En het werkt, omdat chloordioxide zich onmiddellijk stort op alles, dat anaerobisch is, en de ziektenkiemen explodeert.

JH: Dat is juist.

BR: En kankercellen zijn anaerobisch.

JH: Ja. Maar bij kanker komt er meer kijken. We brengen het aan op de huid. En we gebruiken DMSO. Dat is een speciaal materiaal, dat de MMS de huid inweekt. Dit wordt in de hele wereld door mensen gebruikt, die paarden behandelen, en het wordt dikwijls voor dieren gebruikt. Ook een heleboel mensen hebben het gebruikt.

BR: Wat is de naam ook al weer?

JH: DMSO. Als je het vermengt met MMS en je brengt het aan op de huid, doordrenkt het de huid en het neemt de MMS mee de huid in. Wanneer het de MMS door de huid naar binnen brengt, gaat het onmiddellijk op de kanker af. Het doordrenkt ook de kanker. In plaats van de kankercellen aan te vallen -- de zwakke kankercellen, want het is DMSO -- doordrenkt het de cel en doodt het de kleine bacil in de cel, die de kanker veroorzaakt en die ervoor zorgt, dat de cel zwak is en ontvankelijk wordt voor kanker. Wanneer je die kleine bacil doodt, wordt de cel weer gezond. En op die manier hoef je de cel zelf niet meer te doden. De hele theorie achter het gebruik van MMS om kanker te bestrijden is, dat we het op drie of vier verschillende manieren gebruiken op dezelfde boosdoener, want we willen zoveel mogelijk MMS in het lichaam van de persoon zien te krijgen. We willen het lichaam -- de omgeving van het lichaam -- de kanker helemaal laten afstoten. Dus hoe meer we het lichaam inbrengen, hoe groter de kans dat het de kanker doodt. Maar we zijn beperkt, want we kunnen de persoon niet ziek laten worden. We moeten hem precies genoeg toedienen zonder dat hij ziek wordt, maar op de rand van ziek-worden blijft hangen. [lacht] We moeten hem dus precies op die rand zien te houden. Daarom is de behandeling voor kanker nogal intens. Dat is nogal intens. Hij moet het 4 tot 5 keer per dag innemen, kleine hoeveelheden 4 of 5 keer per dag, in plaats van een grote slok ineens.

BR: Wat versta je onder "kleine hoeveelheden"?

JH: Nou, "kleine hoeveelheden" betekent 3, 4, 5, 6 druppels MMS. En dan moet je de MMS ook nog activeren, maar het zijn kleine doseringen. En dan heeft de MMS aan de buitenkant van het lichaam weer een ander effect. Het veroorzaakt geen Herxheimerreactie. Een Herxheimerreactie heeft plaats, wanneer cellen afsterven. In ons geval gaat de MMS naar binnen en doodt de bacil, die zich in de kanker bevindt, in plaats van de kanker zelf te doden... in de kankercellen, zou ik moeten zeggen. Dus het doodt de... We hebben dus veel geluk gehad met kanker en bijna alle andere ziekten, die je je kunt voorstellen.

BR: Dit klinkt als... ik bedoel, nu er mensen naar deze video kijken, zullen er mensen zijn, die met grote aandacht luisteren naar hetgeen je zegt, want ze denken natuurlijk, Dit is mijn laatste hoop. Gaan ze een fles kopen en gaan ze het innemen? Moeten ze een geneesheer raadplegen, iemand met ervaring? Zijn er bepaalde protocollen voor verschillende soorten kanker?

JH: Nou, sommige mensen kunnen zelf dokteren. Man, ik bedoel, de medische wereld heeft daar echt een hekel aan. Zelfmedicatie, weet je, daaraan kunnen ze niets verdienen. [lacht] En daarom slaan ze gillend op de vlucht voor zelfmedicatie. Maar zelfmedicatie is prima. Mensen nemen verantwoording voor zichzelf. En daarom kan ik het aanbevelen. Maar hoe dan ook, als je iemand met ervaring kunt vinden, is dat goed, maar begin er in ieder geval mee. Alle gegevens staan op mijn verschillende websites. En die websites bevatten de protocollen. De protocollen vertellen je hoe je het moet doen, hoe je het moet doen met kanker, hoe je andere dingen ook kunt doen. De laatste is een "Protocol voor mensen met levensbedreigende ziekten". Dat is het laatste protocol. Met dit protocol hebben we de beste resultaten geboekt -- voor levensbedreigende ziekten, zoals kanker. Er zijn een heleboel andere dingen, die je niet zo intens hoeft te behandelen. Die kun je veel gemakkelijker oplossen. Maar normaal gesproken heb ik al die verschillende protocollen erop staan en heel veel andere gegevens ook. Voor mensen, die er helemaal een studie van willen maken, heb ik een website genaamd MMS Antwoorden, waarop meer dan 800 vragen en antwoorden staan, die ik gedurende het laatste jaar aan mensen heb gegeven. Al die vragen hebben op diverse manieren kruisreferenties, dus je kunt praktisch alles vinden. Als je iets wilt weten over pancreas, kun je zoeken naar pancreas. Als je iets wilt weten over karteldarm, zoek je op karteldarm, en een aantal andere zaken op dezelfde manier.

BR: Dus je wilt mensen de kracht geven om hun eigen gezondheid en welzijn weer in eigen hand te nemen en uit de buurt te blijven van de beroepsgroep.

JH: Precies. Precies. Ik denk, dat hoe meer iemand de verantwoording neemt voor zijn eigen gezondheid, hoe groter de kans is, dat hij gelukkig wordt en in leven blijft.

BR: Wat betreft de lijst van ziekten, waarvan MMS heeft laten zien, dat het effectief is, spreek je over malaria, AIDS, kanker. Wat nog meer?

JH: Griep. Verkoudheid. Alle soorten ziekten in de mond. De meeste mensen vinden, dat ze... Zelfs mensen, die denken, dat ze een gezonde mond hebben, zullen zien, dat hun tandvlees sterker wordt, dat hun tanden beter op hun plek staan, dat de tanden witter worden, wanneer ze een of twee keer per dag hun tanden met MMS poetsen. De MMS doodt iedere bacterie op de tanden en helpt dat het glazuur sterk blijft en het helpt, dat het glazuur tot op zekere hoogte weer opnieuw wordt opgebouwd. Want als je al die bacteriën daar doodt, kan het glazuur gezonder worden. En allerlei mensen, die vreselijke, vreselijke ziekten in de mond hebben gehad -- inclusief infecties bij de tanden. Inclusief infecties. Ik was er lange tijd van overtuigd, dat je er geen MMS in kon krijgen, als een tand van binnenuit was ontstoken. Maar het is een feit... Een van mijn jongens zei, Hé, ik ga DMSO proberen om te zien, of het naar binnen gaat. Dus hij doet het erin en poetst zijn tanden een tijdje met een hele zachte tandenborstel, waarbij hij hem gewoon in de DMSO stipt en in de MMS-combinatie en daarmee zijn tanden poetst. Ongeveer twee dagen later was de ontsteking in zijn tand verdwenen. Welnu, dat is totaal onmogelijk, maar het werkt. [lacht] Er gebeuren echt grote dingen met alle... Ik bedoel, ik heb talloze mensen gehad, die me opbelden en vertelden, dat hun mond in een vreselijke conditie was en me later vertelden, dat het was verbeterd tot normaal, of zelfs nog beter dan wat je als normaal kunt beschouwen. Het is dus een goed middel om je mond in orde te brengen.

BR: Nu zijn er twee moderne plagen, die zich kunnen verspreiden, zoals ons wordt verteld. De ene is tuberculose en de andere is vogelgriep, als het zover komt. Heb je reden te geloven, dat MMS deze beide ziekten kan bestrijden?

JH: Nou, dat kan ik zeker. De vogelgriep... Kijk, er zitten meerdere miljarden mensen op deze Aarde. Er zijn maar 300 gevallen van vogelgriep geweest en de kerels, die het opliepen, zaten op plekken, die daarvoor uitermate ontvankelijk waren. De kans dat het gebeurt is heel, heel klein, hoewel de president, Bush, denkt en heeft gesproken over de manier waarop hij verwacht, dat het gaat gebeuren, weet je wel. Er zijn veel mensen, die erover praten, in de farmaceutische ketens, die praten over de manier waarop het gaat gebeuren, dat het vroeg of laat gaat gebeuren, dat het gaat gebeuren, maar dat ze niet weten hoe snel het gaat gebeuren, maar dat ze wel weten, dat het gaat gebeuren.

BR: Sommigen denken dat het is bewapend.

JH: Dat is juist. Er zijn mensen, die denken dat het is bewapend. Maar ik denk, dat de griep, die het meest gevaarlijk was, de griep van 1917 was. Die heeft 50 miljoen mensen het leven gekost. En die griep hebben ze ook weer terug. [lacht] Dus ze hebben die griep gereconstrueerd uit mensen, die in Alaska lagen begraven, die de griep hadden gehad. Die lagen begraven in het ijs en die hebben al die jaren in het ijs gelegen. Maar ik denk... MMS doodt iedere griep, die ik tot dusverre ben tegengekomen. Het is gewoon een pathogeen en daarom moet het in staat zijn om ook die griep uit te schakelen. Dus de beste manier is om een fles MMS op de plank te zetten. [lacht]

BR: Ja. Is er nog iets, dat je kunt zeggen over je eigen visie over de eerstvolgende paar jaar? Want dit was een overdonderend verhaal. Dit begon in Guyana, hoelang geleden?

JH: In 1997 in Guyana. Dus hoelang is dat geleden? 10 Jaar nu.

BR: Dus in een decennium is MMS een wereldwijd fenomeen geworden.

JH: Ja.

BR: Je komt het in iedere discussiegroep tegen, op ieder internetforum en mensen spreken erover. Mensen schrijven ons erover. De alternatieve gezondheidszorg is er druk mee. Wat komt er nu? Waar gaat dit naartoe? Wat zijn je persoonlijke plannen?

JH: Nou, ik zou graag in Afrika willen starten en telkens een enkel land willen nemen en daar gewoon alle malaria genezen. En dan krijgen we heel veel AIDS, terwijl we ermee bezig zijn. AIDS is natuurlijk een veel complexere ziekte en veel moeilijker te behandelen dan malaria. Maar ik denk, dat we een paar protocollen hebben, manieren om MMS te gebruiken, die waarschijnlijk ook voor AIDS werken. Tot nu toe hebben we geluk gehad.

BR: Aan welk land denk je dan?

JH: Ik heb Malawi in mijn hoofd. Misschien wordt het dat land niet, maar dat land zou een goed begin kunnen zijn, omdat ik al met alle... Ik heb met alle figuren in de regering gesproken. Ze waren allemaal erg hulpvaardig. Ze waren allemaal blij me te zien. Ze waren blij, dat ik hun mensen kon behandelen. Er waren helemaal geen problemen met de regering. Ze hadden zelfs een afdeling malaria in de regering en die mensen waren blij om met me te werken. Dus ik zou graag naar... Ik zou daar graag naartoe gaan, omdat het gemakkelijk is om daar zaken aan de gang te krijgen zonder veel gedoe met toestemming en andere toestanden. Dat zou het belangrijkste zijn.

BR: Bestaat er een kans, dat je je wetenschappelijke studies in wetenschappelijke tijdschriften krijgt?

JH: Ja, die mogelijkheid bestaat, maar dat heb ik ontmoedigd. Ik heb kansen gehad. Mensen hebben me gevraagd of ik dat wilde doen. Maar ik heb het ontmoedigd, omat we vanaf het begin een spontane beweging zijn geweest. We zijn erg succesvol geweest als grassroots. En als ik zeg "grassroots" bedoel ik ver beneden de radar van de regering. Ze zijn zich van ons nooit bewust geweest. Ik heb het een van mijn vrienden eens bij de FDA [Ministerie van Volksgezondheid] laten controleren. Hij ging naar de derde man, die bij de FDA de baas is, en vroeg hem over MMS. Wat ze ervan dachten. En die kerel zei, Ach, dat is rotzooi. We maken ons niet druk over zulke dingen. We hebben die multimiljoenenbedrijven, die kruiden leveren, die een paar medicijnen vervangen. En we hebben veel van... we hebben niet voldoende geld om ze onder controle te houden. Waarom zouden we ons druk maken over een klein mannetje, dat daar op straat MMS verkoopt? Ze zijn zich dus niet bewust wat MMS doet. Ze weten niet wat er gaande is. En zo wil ik het laten. Ik wil niet, dat regeringen en diverse farmaceutische bedrijven erachter komen wat het is. Ik heb kansen gehad om in landelijke dagbladen te komen en één of twee kansen om op de nationale televisie te komen, maar ik heb het altijd afgewimpeld. Hoewel ik blij ben met internet en ik krijg veel uiteenlopende aandacht van internet. Maar ik wil niet... Ik wil niet dat het zover verspreidt, dat de regering er een hand achter krijgt. Want je weet wat ze doen; ze houden tegen wat ze kunnen. Dus dat heb ik vermeden. Uiteindelijk komt het er toch van, natuurlijk. Uiteindelijk moeten we... het nieuws komt een keer naar buiten. Maar ik wacht er zolang mee als ik kan.

BR: En je had een of twee verhalen gehoord van mensen, die zich tegen de Machthebbers verzetten en er een beetje voor boeten, of niet?

JH: Ik heb er veel verhalen over gehoord. Een jongen, die ik goed ken, probeerde een zalf te verkopen, die een invloed had op kanker. Het heet in feite Indiaans Kruid en het wordt al 70 jaar verkocht. De vrouw, die het verkoopt, heeft zo'n 3.000 brieven van mensen, die zijn genezen van kanker. Hij verkocht het op internet. En zodra de FDA ermee op de hoogte kwam, hebben ze zijn huis geconfisceerd, zijn auto, zijn hele zaak en zijn bankrekening. Ze hebben alles. Toen hebben ze hem in de gevangenis gezet. Ze hebben gezorgd, dat hij niet met zijn advocaat kon spreken door hem van de ene inrichting naar de andere over te plaatsen. En na 6 maanden hebben ze hem eindelijk voor de rechter geleid. Ze hebben hem 6 maanden lang verhuist en na 6 maanden hebben ze hem eindelijk voor de rechter geleid en ze... En toen hij zei, Niet schuldig, zei de rechter, Wacht even. Laten we even naar mijn kamers gaan. En de rechter bracht hem naar zijn kamer en zei, Je hebt de keus. Of je bekent schuld en je gaat drie jaar de bak in, of ik zorg ervoor, dat je 20 jaar gaat zitten. Maar zijn advocaat was er niet bij, dus hij wist niet wat hij moest doen. Hij ging naar voren en bekende schuld en ging drie jaar de bak in. Een paar jaar later kwam hij eruit en nu zit hij helemaal in Latijns-Amerika. Hij wil helemaal niets meer met de VS te maken hebben. Maar... ik had een andere vriend. Hij is een vriend geworden, omdat hij weet waarmee ik bezig ben. Hij was in Afrika om malaria te behandelen en een paar mensen, vertegenwoordigers van de farmaceutische industrie, zeiden hem te stoppen. Hij zei, dat hij niet zou stoppen. Hij zou doorgaan met het genezen van malaria. Op een avond, toen hij naar huis ging... nou, hij ging niet naar huis, hij ging naar zijn hotelkamer -- opende de deur en er ontplofte een bom, die zijn beide benen eraf blies. Hij was niet dood. Hij zit nu in Californië. Hij zit in een invalidewagen. Dat zijn twee mensen, die ik persoonlijk ken. Dan heb ik nog veel van die oudere knapen, zoals een vent genaamd Koch uit 1917, die kanker genas. Zijn materiaal werd aan vele honderden artsen verkocht en meer dan 100.000 mensen werden genezen van kanker, voordat de FDA hem uiteindelijk liet stoppen. Zo kan ik doorgaan. Er zijn veel andere verhalen over hetzelfde ding. Daar is Rife. Later in de jaren '30, heeft Rife... Zijn uitrusting en zijn spullen genazen nog eens zo'n 100.000 mensen van kanker. En de FDA stopte hem, verbrandde al zijn boeken en zijn hele laboratoriumuitrusting en alles. De FDA heeft vele boeken verbrand. Ze hebben diverse keren boeken verbrand. Voor het DMSO-boek werd opdracht gegeven het te verbranden. En het werd verbrand. Ze hebben alle DMSO-boeken verbrand, waarop ze beslag konden leggen. Je moet dus uit handen blijven van de farmaceutische industrie. En de farmaceutische industrie regeert natuurlijk de FDA. Voor het geval, dat je niet weet hoe dat werkt: de managers van de farmaceutische bedrijven nemen een jaar vrij, sabbatical. Ze gaan een jaar bij hun bedrijf weg en werken gedurende een jaar als bestuursambtnaar van de FDA. En daarna gaan ze naar een andere medicijnenfabrikant. Dus de FDA in de Verenigde Staten wordt bestuurd door de farmaceutische industrie. En [lacht] dit is belachelijk. Ze hebben iedere zaak gesloten, alles dat kanker geneest. En ze overtuigen de mensen, die kennelijk heel gemakkelijk zijn te overtuigen, dat deze figuren, die in feite beschikken over remedies tegen kanker, kwakzalvers en kwalijke jongens zijn, en ze overtuigen... Je moet weten, dat ik drie of vier vrienden heb gehad, die zijn gestorven aan kanker en die zeiden, Nee, ik ga niet naar die kwakzalvers. Terwijl de gevestigde medici in feite de ware kwakzalvers zijn. Zij zijn degenen, die iedereen laten doodgaan. Dat is de realiteit op dit moment. Het is beschamend.

BR: Heb je zelf van iemand bedreigingen gehad, of zit je onder de radar?

JH: Ik zit nog steeds onder de radar. Ik heb geen bedreigingen gehad. Maar ik woon in Mexico, voor het geval dat het gebeurt. [lacht] Ik ben paranoïde, dus ik blijf buiten de radar en ik denk niet dat... Ik denk dat ik waarschijnlijk nog een jaar of twee heb, voordat de FDA zegt, Eh, ja, deze rommel begint de omzet van de farmaceutische industrie aan te tasten. En dat zal de doorslag geven. Zodra er minder geld binnenkomt, zodra het erop gaat lijken, dat de MMS een deel van de medicijnen gaat vervangen, worden ze echt helemaal gek.

BR: Dus je doel is om zoveel en zo snel mogelijk naar buiten te krijgen, voordat ze...

JH: Dat klopt. Zoveel mogelijk naar buiten brengen. Zoveel mogelijk mensen laten gebruiken, zodat... En, weet je, in mijn boek staat hoe je het kunt maken. En het laat zelfs zien hoe je het in je keuken kunt maken, zodat je het boek kunt kopen en het zelf kunt fabriceren en het aan je buren en je familie kunt leveren, of wie dan ook.

BR: Goed. En nu zeg je... In je boek staan instructies over de manier, waarop je helemaal zelfvoorzienend kunt zijn wat betreft MMS, als je dat zou willen.

JH: Dat klopt. Het is een stap-voor-stap procedure om een paar flessen voor jezelf te maken en een stap-voor-stap procedure om honderdduizend flessen te maken, die je kunt verkopen.


hoog